Semana 19

Holaaaaa

Daar is ie dan de allerlaatste blog! Wel gek hoor dat het dan allemaal echt afgelopen is. Eigenlijk was dart voor mij donderdag al een beetje toen ik weer in Nederland was. Maar eerst heb ik nog genoeg te vertellen over mijn laatste daagjes in Granada en is ook aan het verhaal van Laarhoven Fantasma zijn einde gekomen.

Zondagavond was ik nog met mijn huisgenootjes Tom en Lorraine en Giorgia en Guilla naar de feria geweest. Vergelijkbaar met Córdoba toen alleen iets kleiner. We hebben eerst een rondje over het Kermis gedeelte gelopen en Giorgia en ik zijn toen in de zweefmolen geweest wat echt tof was aangezien gezien je zo mooi over de feria en de stad kom uitkijken. Een aantal waaghalzen zijn nog in wat misselijkmakende attracties geweest wat erg leuk was om naar te koken als toeschouwer haha. 

Maandag ben ik samen met Giorgia gaan picknicken een stukje buiten Granada wat erg geslaagd was ondanks de warme temperaturen (het lekkere weer in Nederland is er niks bij). Echt super lief, ze heeft me een varkentje gegeven ter herinnering aan alle leuke momenten en dan vooral die in de Bodega. Aan het eind van de middag stond de volgende leuke activiteiten op de planning: mama ophalen!!!! Na een rondje over de feria gelopen te hebben zijn we richting het centrum gegaan waar we een ijsje hebben gegeten op het pleintje vlakbij mijn huis. Thuis hebben we ons vervolgens even opgefrist en zijn we gaan eten bij Bodega Antonio en kregen we als extra tapas een rijk gevulde paella, dat was smullen!

De volgende morgen was het vroeg dag, want we gingen naar het Alhambra... minder slim was, was dat ik de kaartjes voor de maandag gekocht had (zooooo stom, maar we hebben het er verder niet over). Een bezoek aan de paleizen zat er dus helaas niet in, maar de rest van het Alhambra hebben we wel kunnen zien, en ik kan je vertellen dat het er zonder regen maar met een zonnetje een stuk leuker uitzien. We hebben ons hier de hele ochtend wel vermaakt en hierna zijn we nog naar Carmen de los Martires geweest. Na een korte wandeling terug naar het centrum, hebben we even een tussenstop gemaakt bij een leuk tapastentje. Thuis aangekomen hebben we wat gegeten en toen was het tijd voor onze siësta, want het was veel te warm om maar iets te doen. We hoopten dat het rond een uur of 6 wel weer te doen zou zijn, maar zodra we buiten waren bleek dit behoorlijk tegen te vallen. We hebben een bezoekje gebracht aan het klooster Cartuja, wat ontzettend mooi was en zeker een bezoek waard als je ooit in Granada bent, je kijkt je ogen uit! ’s Avonds zijn we een paella gegeten, die heerlijk was, en hierna zijn we naar huis gegaan waar we uitgeteld in bed zijn geploft.

De woensdagochtend besloten we ook weer op tijd op te staan, aangezien de ochtenduren het meest aangename tijdstip is om in te wandelen. We zijn naar uitzichtpunt San Miguel Alto gelopen vanaf waar we genoten hebben van het prachtige uitzicht over de stad. Hierna zijn we het Albaicin ingedoken en kwamen op een pleintje uit met een marktje waar we een lekker kopje koffie hebben gedronken. Toen we daar zaten leken we even mijlenver van Granada te zitten, maar ergens in een klein schattig Spaans dorpje, echt genieten. Hier heb ik nog heerlijk vers fruit op de markt gekocht dat ik nu alweer mis, haha. Op de terugweg kwamen we de optocht tegen: de ‘Tarasca’. In deze optocht staat de vrouw op de draak centraal en verder lopen er reuze poppen en groot hoofden mee onder begeleiding van feestelijke muziek, een waar genoegen om naar te kijken. Vervolgens zijn we weer naar mijn huisje gevlucht om te ontsnappen aan de warmte. Na wat gegeten te hebben, kwam nog een vriend langs om gedag te zeggen en aan het einde van de middag zijn mama, Gioriga en ik een ijsje gaan eten. Helaas was dit de laatste keer dat ik Giorgia zag in Granada, maar ik denk niet dat dit de laatste keer ooit zal zijn. Die avond zijn mama en ik met Javier gaan eten bij 100montaditos en ook dit was zeer geslaagd, eigenlijk zou dit ook het afscheid met Javier betekenen, maar hij wilde morgen graag mee naar het busstation, dus daar zei ik geen nee tegen.

Donderdagochtend stond in het teken van mijn koffer inpakken, alhoewel mama dat grotendeels heeft gedaan en schoonmaken. Verder zijn we nog naar een deel van de processies van Corpus Cristi gaan kijken, maar deze was immens lang en dat konden we niet meer aan. Verder heb ik nog met Isabel een ijsje gegeten en ben ik daarna thuisgebleven. Na met mama thuis nog wat gegeten te hebben en genoten te hebben van het miniconcertje van Tom en Lorraine, was het toen bijna echt tijd om te gaan. Het afscheid van mijn huisgenootjes Tom en Lorraine was wel wat moeilijk, maar het was met een lach en traan. Samen met Javier zijn we vervolgens naar het busstation gegaan en daar heb ik uiteindelijk ook afscheid moeten nemen van Javier. Afscheid nemen is nooit leuk, maar ik heb het overleefd. Vervolgens begon de reis terug naar huis en die duurt natuurlijk altijd veeeeeeel te lang, vooral het wachten op je koffer bij aankomst is killing en een vrouwtje aan de kant beuken om vervolgens sneller bij Joost, Gonnie en papa te zijn, vind ik dan ook geen probleem! Wat was het fijn om ze weer te zien. Thuis aangekomen was Eline er ook en hebben we nog even met zijn allen op de bank gezeten en het was net of ik nooit weg was geweest.

Mijn eerste daagjes in Nederland zijn redelijk rustig verlopen. Vrijdag zijn Joost en ik thuis geweest en hebben we ’s middags gezellig een 30seconds gespeeld met Gonnie en Eline. Zaterdag zijn we samen een dagje weggeweest naar het bos en Breda en zondag was Joost tot het einde van de middag hier. Morgen ga ik naar Deurne toe en dan moet ik hem dinsdag helaas alweer uitzwaaien, want Joost gaat dan naar Thailand toe, minder fijn maar niks aan te doen.

Tot slot zal ik jullie niet langer in spanning houden en het einde van La Fantasma met jullie delen. Zondagnacht toen ik alweer lekker op bedje lag en nog aan het nagenieten was van mijn feestje en de feria was Maria langsgekomen. Tom en Lorraine kwamen haar tegen en tegen iedereens verwachtingen in is ze haar kamer gaan schoonmaken en heeft ze haar spullen gepakt. Ze is er vandoor gegaan (en dat zonder afscheid te nemen, hoe kan ze)…

Nou dit was ‘m dan, lieve lezers ontzettend bedankt en ik hoop dat jullie genoten hebben van alle verhalen (en de rest van de onzin die is verschenen) en wie weet tot de volgende keer!

Besitos desde Zevenbergen,

Sanne